Wil jij een zonnestraaltje meenemen? Soms is het vallen en weer opstaan..
Maria is bij me geweest in de praktijk, ze is een jonge vrouw die soms moeite heeft met haar emoties. Ze voelt soms zomaar ineens zoveel boosheid, met name naar haar dochter, die kan haar enorm triggeren.
Maria voelt zich regelmatig een hopeloos geval, zeker als ze haar emoties uitgeleefd heeft naar haar dochter.
Maria weet eigenlijk niet of dit wel normaal is wat ze allemaal voelt.
Als ze dan ook nog 2 dagen op bed ligt met migraine en huilbuien, is ze er helemaal klaar mee.
Ze belde me op en vroeg me of ik iets voor haar kon doen…
Ze maakt een afspraak en tijdens de sessie, komt er met name naar voren dat er veel emoties opgeslagen liggen vanuit haar vrouwenlijn.
De hormoonhuishouding van Maria is hierdoor behoorlijk in onbalans en dat geeft op dit moment veel wisselende stemmingen bij haar.
Maria heeft veel emoties opgeslagen vanuit de vrouwenlijn van haar moeder, oma en overgroot oma en dat kan zelfs tot 7 generaties terug gaan.
Ik test met name emoties op “het zich niet gewaardeerd voelen als vrouw” en dan met name het uitkomen voor gevoeligheid, kwetsbaarheid, intuïtie die horen bij het vrouw zijn.
Maria kijkt me wat verbaasd aan, maar zegt dit zeker wel te herkennen.
Als ik haar vraag naar de emoties in de vrouwenlijn bij haar moeder, komt naar voren, dat haar moeder niet gewaardeerd werd door haar vader als ze over haar gevoelens wilde praten.
Haar vader kon er niet goed mee om gaan, werd er kriegelig van en dat ontaarde meestal in een fikse ruzie. “Niet zeuren, maar doorgaan”, “niet dat gezweef”, deze woorden kan Maria zich nog goed herinneren.
“En het doorgaan”, zegt Maria, “dat is nou precies wat ik niet meer kan.” “En dat frustreert me echt enorm”, geeft ze aan.
Uiteindelijk verteld Maria dat haar ouders niet meer bij elkaar zijn.
Dan vraagt ze me, “maar hoe kan het dat ik daar dan zo’n last van heb?”
Ik leg haar uit dat we in het leven altijd onze eigen dingen te doen hebben, maar dat we ook onderdeel zijn van een familie waar we van alles van mee krijgen.
Dat is nooit toevallig, het is ook niet goed of fout, maar het is iets waar je je bewust van mag worden.
Het kan zeker in sommige gevallen veel invloed hebben op je eigen gevoelens, je eigen pad en de obstakels die je tegenkomt.
Je bent in zekere zin ook aan het “werk” voor je familie, wat zij niet hebben kunnen doen of gedeeltelijk, gaat mee met de volgende generatie.
Als je je onbewust blijft, kan je het ook weer doorgeven aan je eigen dochter.
Als je je bewust wordt, kan je gaan beginnen met het proces van loslaten en het zien als een uitnodiging om dichter bij jezelf te komen.
Je draagt niet voor niks precies deze emoties vanuit de vrouwenlijn en je wordt niet voor niets in deze familie geboren.
Je familie kan je moeilijkheid zijn, maar is dan ook zeker je grootste uitdaging.
Maria kijkt me geïnteresseerd aan, “dus het is nooit te laat?”, zegt ze concluderend.
“Nee”, zeg ik haar, “het is nooit te laat, bewustworden en leren over jezelf kan altijd.”
De tijd is alweer voorbij en we maken een volgende afspraak, om verder te gaan met bewustworden, loslaten en balans herstellen.
“Heb je nou enig idee hoelang het duurt om los te laten en me weer beter te voelen?”, vraagt Maria me nog op de valreep, voor ze de deur uitstapt.
Het kan goed zijn dat je je nu al een stuk beter gaat voelen, bewustworden waar je klachten mee samen hangen geeft al een mooi verschil.
Het oude loslaten en balans herstellen geeft vaak ook direct een ander gevoel, maar alles gaat stap voor stap en is een proces.
De blokkades heb je ook niet in een dag opgebouwd.
Het zoeken naar jezelf, het loslaten van oude emoties, je kracht herstellen kost tijd en gaat vaak niet zonder vallen en weer opstaan.
Maar je staat iedere keer weer sterker op.
Soms kan het als je flink valt lijken of je terug bij af bent, maar dat is nooit zo.
Groei gaat maar een kant op en dat is vooruit..
Het vraagt wel veel inzet van jezelf en uithoudingsvermogen.
Het vraagt om bewust worden, inzicht krijgen in jezelf en je eigen oude patronen.
Met dit alles maak je de stappen, ga je het verschil maken en je anders voelen.
De verbinding met jezelf, dat is waar je het voor doet.
“Ik begrijp het, dankjewel!”, zegt Maria.
Ik zeg JA tegen mezelf en zo stapt ze lachend en opgelucht de deur uit..
Vind je jezelf de moeite waard?
Dan kan je een zonnestraaltje meenemen…