Hoe laat je je hart spreken? Ik praat vandaag even niet…

vlindersIk was laatst bij de kapper, toen de kapster op me af kwam en me een brief gaf.
Er stond op dat ze deze dag niet zou praten i.v.m. problemen met haar stembanden.
Ze vroeg in haar brief of ik wilde zeggen hoe ik m’n haar geknipt wilde hebben en wat ik wilde drinken.

Prima, dat lijkt me geen enkel probleem.
Ik laat haar weten hoe ik m’n haar wil en ik geef aan een lekker bakkie thee heerlijk te vinden.
Daarna is er stilte en doet ze haar werk zonder een woord te zeggen. Ik vond het prima.
Meteen kon ik voelen wat er gebeurd als er niet gesproken wordt.
Wat bijzonder, ik voelde me heel rustig en kon genieten van de rust.
Het inspireerde me om te voelen wat er eigenlijk gebeurd als we praten en dus ook wat er gebeurd als we stil zijn.

Wat me meteen opviel bij de kapster is dat ze helemaal opging in haar werk en ik kon haar creatieve energie duidelijk voelen. Ik meen echt dat iedere pluk haar ook aandacht heeft gekregen en m’n haar is prima geknipt.
Ik voelde mezelf vooral rustig, alsof ik even in een andere laag van bewustzijn kon zijn.
Ik genoot van m’n kop thee en van het voelen en zien van de creativiteit van de kapster.

Ik kreeg inspiratie om hier iets over te schrijven en voelde oprecht hoe fijn het zou kunnen zijn als we minder zouden praten.
Ik zou de kapster graag over een tijdje eens vragen hoe ze dit zelf ervaren heeft. Zou ze minder moe zijn na een dag werken? Ik besefte ineens hoeveel gesprekken een kapster heeft op een dag met heel veel verschillende mensen.
Ik werd me bewust hoeveel we eigenlijk de hele dag door maar praten en praten..
Praten is wat veel vrouwen doen, maar is het ook vrouwelijk?
Als we praten wordt het voelen lastiger, dat is iets wat we best wel weten misschien. Maar doen we er iets mee?
Soms kan praten zelfs als compensatie worden gebruikt om alles wat er onbewust gevoeld wordt niet te hoeven voelen. Praten om het praten en geen stilte te hoeven voelen, het zijn voorbeelden die we allemaal wel kennen.
Ik kan daar zelf zeker ook goed aan mee doen..
Het praten is er ook niet voor niks en zeker erg fijn op z’n tijd, maar zijn we soms met veel praten ons gevoel aan het compenseren?

Hoe vaak is er nog stilte om ons heen? En als er dan stilte is, kunnen we die dan verdragen?
Vullen we die vaak snel op met muziek, telefoon of een gesprek?
In de stilte ontmoeten we onszelf, maar hoe lastig kan dat eigenlijk zijn…
Tijdens een bakje koffie gewoon 20 min stil en met jezelf zijn, doen we dat wel eens?

Veel vrouwen en mannen zijn al lange tijd bezig geweest met de mannelijke kant van zichzelf. Het mannelijke in de vrouw, maar voor mannen geldt hetzelfde, ook zij zijn veelal bezig het mannelijke in zichzelf, met alle gevolgen van dien. Het mannelijke in ons staat o.a. voor het doen, actief zijn, buitenkant, kracht, presteren…

Het weer voelen van onszelf, om leren gaan met intuïtie leren we in de stilte.
Als we altijd drukte en ruis om ons heen hebben, kunnen we moeilijk leren voelen.
Je eigen drukke geest of de drukte van de buitenwereld houden je ervan af.
Voelen en intuïtie zijn de talenten die horen bij het vrouwelijke.
Het vrouwelijke in de vrouw en ook het vrouwelijke in de man.

Als we vrouw zijn en we willen ons meer vrouw gaan voelen,
kunnen we natuurlijk een leuke rok aantrekken.
Dat kan aan de buitenkant zeker een stukje mee helpen.
Maar dat zegt nog niks over de binnenkant van het vrouw zijn. Ik heb vrouwen ontmoet die er heel vrouwelijk uitzagen, maar geen enkel contact hadden met hun vrouwelijk kant, hun gevoel en hun intuïtie.
Als we ons willen openstellen voor onze vrouwelijke kant, kiezen we eigenlijk voor onszelf.
Het is niet altijd een eenvoudige keuze, omdat je dan altijd kiest voor de minderheid.
Kiezen voor je gevoel is namelijk niet wat de meesten mensen om je heen regelmatig doen of waar we vanuit leven in de maatschappij.
We leven veelal in een op de mannelijke kant gerichte maatschappij.

Onze maatschappij is niet ingesteld op het leren zijn vanuit je eigen gevoel en keuzes leren maken vanuit je intuïtie. We leven op de aarde veelal in kennis, wetenschap en prestatie, dat zijn de mannelijke aspecten.
Daar is niks mis mee, hebben we ook zeker nodig, maar deze mannelijke aspecten zijn op dit moment zo aanwezig in de wereld om ons heen, dat er een onbalans is ontstaan.
We leren op school nauwelijks iets over voelen en intuïtie.

Als je kiest voor je gevoel is dat nog vaak een keuze die gemaakt wordt, omdat je als vrouw of man vastloopt, klachten krijgt of je somber of depressief gaat voelen.
Het is een signaal dat aangeeft dat je te ver van je eigen pad bent en in een onbalans bent geraakt, vaak heel ongemerkt..
Er gaan eerst kleine belletjes rinkelen en dat kan ineens overgaan in een grote gong, die je niet meer kunt weerstaan.

We bestaan als vrouw en man beiden uit een vrouwelijk en mannelijk deel.
De linker kant van ons lichaam geeft het vrouwelijk deel aan en de rechterkant het mannelijke deel. Als vrouw ligt de nadruk meer op het vrouwelijke en andersom.
Maar hoeveel vrouwen zijn nog in balans met hun eigen vrouwelijke kant?
Het is een steeds groter wordend probleem voor heel veel vrouwen (en mannen)
De vrouwen krijgen toenemende klachten van oma stress, allerlei vage klachten, ook angstige en depressieve gevoelens kunnen hiervan het gevolg zijn.
Dan nog niet te spreken over allerlei relatie problemen die ongelooflijk veel te maken hebben met het uit balans zijn van het vrouwelijke en het mannelijke in onszelf en zo ook in de relatie.
We zijn soms het spoor kwijt in onszelf, functioneren moeizaam en reageren het af op elkaar en komen om in de drukte van alles wat ervan ons verwacht wordt.
Kunnen we er niet (meer) aan voldoen, hebben we het gevoel te falen en richten we vooral negativiteit naar onszelf en onze naasten.
We moeten toch mee kunnen draaien in alles wat er van ons verwacht wordt?

Het is de hoogste tijd om voor ons gevoel te gaan kiezen, om stap voor stap terug te gaan naar onze eigen innerlijke verbinding. Naar wie we in de kern eigenlijk zijn en wat onze behoeftes en natuurlijke talenten zijn. Durven we daar voor uit te komen?
Het is in de wereld om ons heen 5 voor 12 als het gaat om te gaan kiezen voor onszelf. Als we mee blijven draaien in de druk, de macht, het geld en de prestatie drang kan het zich tegen ons gaan keren.
We komen niet meer toe aan groei in onszelf en worden vatbaar voor allerlei energie van buitenaf, we blokkeren onze eigen energie en lopen op den duur vast.

Als je weet dat je eigen intuïtie en gevoel je o.a. het best beschermt tegen oplichterij, dan is het de hoogste tijd om die weer aan te spreken.
Het is niet de vraag of je intuïtie hebt, maar een uitgangspunt.
En met dit uitgangspunt zet je de deur open naar je eigen hart..

Een stap naar balans terug brengen in jezelf in 2018, het jaar van de vrouwelijke energie, het voelen..

Zou een eerste stap kunnen zijn om wat vaker minder te praten en de stilte toe te laten?