Help m’n kind heeft last van BOOSHEID en WOEDEBUIEN!

woede boosheid

Kinderen kunnen enorm exploderen en boos zijn. Je ziet het steeds meer bij jongens, maar ook meisjes kunnen heel veel boosheid laten zien. Kinderen zijn nog niet geconditioneerd door wat hoort en moet. En reageren puur en spontaan. Boosheid is vaak een reactie op een gevoel uit zijn of haar omgeving die ze niet kunnen duiden. Het kan de emotie zijn van een van de ouders of zelfs van iemand anders uit de familie, maar het kan ook van school of vriendjes zijn. Zo spiegelen kinderen hun buitenwereld en laten zelf zien hoe ze hierin verstrikt raken, allemaal op hun eigen manier. Op wat voor manier ze de spiegel en laten zien hangt samen met hun eigen talenten en moeilijkheden.

Ik mag zeggen dat ik al heel veel kinderen met boosheid en ongewenst gedrag heb mogen helpen. Op een enkeling na was het niet de boosheid van het kind zelf, maar een uiting van overgenomen opgekropte gevoelens uit de buitenwereld.

Het spiegelen van kinderen gebeurd meestal door langdurig ongewenst gedrag, intense emoties, maar ook door fysieke klachten. Ze kunnen niet anders.. Ook als kinderen in de pubertijd komen gaat het spiegelen door..

Door de mooie en bijzondere band tussen ouder en kind, maakt het dat kinderen onbewust reageren op emoties en overtuigingen van ouders. Het zijn de emoties, overtuigingen of patronen die niet meer passen bij de ouder. Deze emoties zijn vaak onbewust voor jezelf, maar dat is niet altijd zo, de emotie kan ook juist wel bewust gevoeld worden. Het kan een emotie zijn die je voelt, maar steeds probeert te onderdrukken, of waarvan je gewoon niet weet wat je ermee moet doen of het niet kan loslaten..

Bij boosheid van je kind is het van belang om te gaan kijken waarom je kind boos wordt. Wat is de achterliggende reden? Voelt het kind zich aangevallen? Niet begrepen? Overbelast? Je zou simpelweg kunnen aannemen dat deze reden van boosheid ook in jou zit, maar wat er misschien niet uitkomt of pas tot uiting komt als je boos wordt op je kind. Het kan ook een andere onderliggende emotie zijn, bv verdriet of eenzaamheid die gemaskeerd worden door boze emoties die je kind laat zien.

Is er een oud patroon in jezelf van bv teveel aanpassen uit angst afgewezen te worden en alleen te zijn? Het patroon van aanpassen werkte tot nu toe altijd nog goed voor je.. Je hoefde de angst om je niet alleen te voelen niet te voelen. Dan komt er een kind en die gaat dit patroon spiegelen. Het kind laat onaangepast gedrag zien, bv door te schreeuwen en boos te zijn, te gooien met deuren en niet te luisteren. Het kan in dit geval de tegenovergestelde spiegel zijn van zich totaal niet willen aanpassen.

Het eerste wat je probeert te doen is je kind tot orde roepen en je probeert het gedrag te stoppen. “Pas je nou eens gewoon aan!”, roep je nog wanhopig.. Het helpt maar even of het helpt niet en je bent ten einde raad als dit gedrag zich dagelijks blijft herhalen. Je wordt er helemaal door in beslag genomen en zo ontstaat er vaak ongewild een afstand naar je kind. Deze afstand maakt het allemaal nog erger, je kind gaat vervolgens ook slecht slapen en klagen over buikpijn. Fysieke klachten ontstaan vaak als de emoties niet gezien of erkent worden. Het gaat dieper in ons systeem om aandacht vragen..

Sommige patronen zijn voor onszelf zo moeilijk te herkennen. Ze zijn zo eigen geworden en lijkt het net of ze bij ons horen. Je kind gaat ongewenst gedrag vertonen, maar er hangt geen gebruiksaanwijzing bij wat je nu moet doen of wat het jou wil zeggen. Je spiegel komt als een boemerang op je af. Het is niet makkelijk, het is soms echt een zoektocht. Maar wat m’n ervaring is, is dat de bereidheid om op zoek te gaan naar de spiegel en bewustwording hiervan, dit de eerste stap is naar een ommekeer in het proces. Ben je dan bereid zelf iets te gaan veranderen voor jezelf en je kind? Ja! dat is dan de tweede stap…

Oude patronen en emoties kunnen als blokkades vast zitten in onze energie. Deze blokkades kunnen in een sessie omgezet en losgelaten worden om vervolgens de nieuwe energie en verandering toe te kunnen laten.

Het is van belang dat je vervolgens als ouder je kind stap voor stap gaat leren omgaan met wat hij of zij voelt of spiegelt. Als je gaat praten met je kind over gevoelens, emoties en het spiegelen wat je kind doet, gaat je kind hiermee leren omgaan. Zo leer je je kind gevoelens en emoties te herkennen en zich aan grenzen te houden, zonder de emotie weg te stoppen. Het mag een plek hebben in de basis van de opvoeding. Het gaat om balans en evenwicht leren brengen in alles wat gevoeld wordt. Ik geef daar in de praktijk ook advies en tips voor.

Leren omgaan met emoties is helaas nog geen vak op school, maar ik ben er van overtuigd dat dit eraan komt! Je kunt hier als ouders zelf al van jongs af aan mee beginnen. Boekjes hierover kunnen enorm helpen. Een goede tip die ik kreeg van een cliënt is: het grote emotie boek van Stine Jensen over “alles wat ik voel”  10-12 jr.

Kinderen groot of klein het zijn onze mooiste cadeaus! Maar je moet er wel de strik afhalen en ze uitpakken!